Op stap met team Nepal
Iedere morgen om half 6 kraaien talloze hanen ons wakker, gevolgd door blaffende honden en als klap op de vuurpijl rochelt rond zessen de guesthouse baas ons op Aziatische wijze bijna ons bed uit.
Wanneer we ons krakend houten bedje met dun matras voor een plasje verlaten en doorspoelen met een emmer water, hebben we nog een uurtje voordat we ons ontbijt nemen bestaande uit wat pannenkoekjes. Dan begint de afdaling naar de school. Ongeveer drie kwartier gaan we steil naar beneden over een rotsig pad met onderweg een prachtig uitzicht op de witte bergen van de Himalaya, met als uitschieter de Annapura.
Aangekomen wachten zo'n 150 kinders in min of meer versleten uniformpjes ons enthousiast op. Wat zullen ze nu weer voor toffe opdrachten hebben verzonnen, zie je aan hun oogjes. Vervolgens werken we ons 5 maal in de rondte … 11 klassen eisen ieder hun aandacht en staan tijden te wachten om binnen te komen. We hebben een vuil lokaal geconfisqueerd, opgeruimd en daar alle meegebrachte teken en schildermaterialen uitnodigend neergezet. De eerste opdracht is natuurlijk ons hinkelding. Ook hier in Nepal een succesnummer. En uiteraard willen ook alle onderwijzers zelf zo'n 'bijou' maken.
Inmiddels zijn we ook met de tekenopdrachten begonnen. Klas 8 heeft ontwerpen gemaakt voor de muurschildering die wij zullen aanbrengen bij de mede door Colour4kids gesponsorde nieuwe kleuterschool. Het wordt een kleurige Caterpillar (rups), op ooghoogte van de kinderen, met het idee dat ook hier de dreumesen zullen uitgroeien tot beauty vlinders. Vol overgave, met de tong uit de mond zijn ze aan het werk. Genieten voor hun, genieten voor ons.
Voor de lunch lopen we naar een van de bewoners van dit middeleeuws gehuchtje Serachour, waar we een bordje rijst met een dotje snijbiet, een lepeltje tomatenprut en wat dal eten. Daarna gaan we door tot een uurtje voor het donker wordt om weer te beginnen aan de klim naar boven. Op karakter…want het is zwaar… eigenlijk te zwaar! Na ruim een uur bereiken we de begaande weg, zwaar bezweet maar met een goed gevoel. Deze dag, deze tocht is weer gelukt.
Als het meezit kunnen we ’s avonds mailen (sowieso al een godswonder hier in het rurale Nepal) en soms ook zomaar bellen met onze liefdes. Daarna een hapje rijst met een groenteprutje en wat tomaat en jawel met zijn drieën een hele pils.
Voor het slapen ‘ buurten’ we nog wat op een van onze bedjes, maken de plannen voor de volgende dag concreet, soms knippen of ontwerpen nog wat en gaan dan met de kippen op stok.
Morgen moeten we weer op en neer naar het dal en aan de slag in deze prachtige omgeving.
Namaste voor iedereen,
Ellen, Corrie en Marij.
